Keramiek a la Ankie, dat is een fijne kleine kunst. Elke donderdagavond loop ik met mijn overvolle hoofd de voordeur uit. Op weg naar het keramiek atelier t’ Hei in Vianen. (En nee, niet de Vianen bij Utrecht, maar in het mooie Brabant.). Als ik aan de tafel zit, met een klompje klei, gaat er een knop om. Even niet denken, maar gewoon doen. De andere vragen wel eens; Wat ga je maken? Goede vraag; Wat ga ik maken? Daar kan ik nooit precies op antwoorden. Ik maak keramiek a la Ankie. Even niet nadenken met mijn hoofd, maar een moment samen met mijn intuïtie. Samen met mijn intuïtie, komt er weer rust in mijn hoofd. Na een paar uur “keramieken” loop ik weer leeg en voldaan naar mijn huis toe. Keramiek a la Ankie is een mooie vorm van zelfzorg. 

Mag mijn kleine keramiek kunst er zijn?